O urzędzie papieskim
O urzędzie papieskim
Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie
Piotr otrzymał 3 rzeczy : Nowe imię, obietnice osadzenia na nim Kosciola, i klucze krolestwa niebieskiego.
Każdą z nich więc omówię.
I. Imię Piotra - kamyczek, czy Skała?
Niektórzy czepialscy twierdzą, że Jezus nazwał Piotra petros - tyci tyci kamyk, a mówiąc o petra skale miał na myśli siebie.
Niestety tutaj pojawia się problem - Jezus nie mówił po grecku.
Mówił natomiast po aramejsku. W aramejskim z kolei jest tylko jedno słowo określające skałę/kamień - KEFA.
Nawet jeżeli greka za czasów spisywania Ewangelii przewidywała taki bajer z kamyczkiem i skałą
co nie jest pewne, to był to zabieg konieczny ponieważ petra- skała - to ONA, tak więc grecki skryb
ew. sam ewangelista Marek musiał użyć odpowiednika Petros, natomiast w języku jakim posługiwał
się Jezus nie było takiej opcji.
Każdy szanujący się biblista - nawet protestancki - musi się z tym zgodzić.
Samo słowo kefa jest zresztą ciekawe. Znany biblista - Scott Hahn - badając ten werset zauważył
że słowo kefa zawiera aluzje (nie on zresztą pierwszy - o kilka wieków wyprzedzili go Ojcowie Kościoła)
do "Kajfasza" - najwyższego kapłana w czasach Jezusa. A więc odtąd Piotr miał stać się najwyższym
kapłanem. Ale także do "kejfa" czyli schowka na klucze świątyni jerozolimskiej.
Ale sceptycy powiedzą zapewne, że to zbieg okoliczności tak więc przejdzmy do
II. Obietnica.
Co tak naprawdę Jezus obiecał Piotrowi?
Otóż to sam Bóg jest skałą:
Nikt nie jest tak święty, jak Pan, Gdyż nie ma nikogo oprócz ciebie, Nikt taką skałą jak nasz Bóg. (1 Sam. 2,2)
A więc Piotr dostał władzę, która należy się SAMEMU BOGU.
Jest to zaskakujące ale Jezus nie pierwszy raz uczynił coś tak doniosłego - Apostołom przecież nakazał odpuszczać grzechy-
co jest również boskim atrybutem.
Po zmartwychwstaniu Jezus (dobry pasterz), potwierdza tę obietnicę:
Paś baranki moje. (Jan. 21,15)
Pamiętamy kto był pasterzem? - Pan-JHWH jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. (Psalm 23, 1).
Aby zrozumieć czym tak naprawdę jest władza Piotra przejdźmy do
III. Władza kluczy.
W królestwie Dawida, król posiadał zawsze swojego namiestnika. Był to jeden z ministrów królewskich, nazywany pierwszym.
U proroka Izajasza w 22 rozdziale jest mowa o zrzuceniu z urzędu namiestnika Szebny na miejsce którego miał wejść
Eliakim - aby był rozpoznawalny miał otrzymać klucze królestwa:
Gdy strącę cię z twego urzędu
i przepędzę cię z twojej posady,
tegoż dnia powołam sługę mego,
Eliakima, syna Chilkiasza.
Oblokę go w twoją tunikę,
przepaszę go twoim pasem,
twoją władzę oddam w jego ręce:
on będzie ojcem dla mieszkańców Jeruzalem
oraz dla domu Judy.
Położę klucz domu Dawidowego
na jego ramieniu;
gdy on otworzy, nikt nie zamknie,
gdy on zamknie, nikt nie otworzy.
Wbiję go jak kołek
na miejscu pewnym;
i stanie się on tronem chwały
dla domu swego ojca.
Izaj. 22, 20-23
Jezus więc dając kluczę swego królestwa Piotrowi nawiązał do tego proroctwa - czyniąc Piotra swoim namiesnikiem.
Władza namiestnika miała jeszcze to do siebie, że gdy jeden namiestnik umierał jego władzę przejmował następny.
I tak też jest, aż do dziś i będzie, aż do ostatniego dnia - kiedy następca Piotra odda swą władzę naszemu Panu.
Ale trzeba to powiedzieć wyraźnie - niewidzialną głową Kościoła jest i tak Jezus Chrystus, jest skałą którą
uczynił - można powiedzieć - w zastępstwie Piotra.